У пошуках нацыянальнай ідэнтычнасці і месца беларусаў у свеце, мы часцей звяртаемся да свайго аўтэнтычнага мінулага, звязанага з фальклорам, этнаграфіяй, укладам, апелюючы да былой велічы, нярэдка пераацэненай ці непадзеленай з бліжэйшымі суседзямі. Такія адзнакі часта бываюць суб'ектыўнымі і спрэчнымі.
Але спрабуючы акрэсліць уклад беларусаў у сусветную мастацкую культуру найноўшага часу мы можам апераваць цалкам аб'ектыўнымі паказчыкамі якасці, значнасці і актуальнасці той ці іншай мастацкай з'явы. Чаму сучасны беларускі жывапіс і скульптура, архітэктура і дызайн, літаратура, кіно, тэатр не далі свету яркіх запамінальных імёнаў і не зацвердзіліся як знакавыя прыкметы нашай ідэнтычнасці? Сярод іх ёсць несумненна шмат таленавітых і вельмі таленавітых. Але толькі асобныя адзінкавыя фігуры ўдастоіліся прызнання міжнароднага ўзроўню на аўтарытэтных сусветных конкурсах у сваіх сферах. Сёння ў нас ёсць уласны Нобелеўскі лаўрэат, некалькі «Залатых яблыкаў» BIB Golden Apple, прэстыжная прэмія ў галіне дзіцячай кніжнай ілюстрацыі, тры прэміі «Red Dot Design Award» у беларускіх дызайнераў, некалькі Канскіх львоў у рэкламістаў. і напэўна яшчэ пра якія я магу ня ведаць. Гэта вельмі важна для аўтарытэту аўтара і краіны ў цэлым, але такія прэцэдэнты ўнікальныя і маюць выключны характар.
Іншая справа беларускі плакат, які пачынаючы з 70-х з зайздроснай пастаяннасцю ўдзельнічае і трапляе ў шорт-лісты, а часта атрымлівае вышэйшыя ўзнагароды вельмі прэстыжных міжнародных конкурсаў і біенале плаката, якія ўяўляюць агляд найвыбітнейшых дасягненняў у галіне графічнага дызайну. Аднымі са старэйшых і вядомых конкурсаў з'яўляюцца: Міжнароднае біенале графічнага дызайну ў Брно (з 1963 года), Міжнароднае біенале плаката ў Варшаве (з 1966 года), Міжнароднае біенале плаката ў Лахці (з 1975 года), Міжнароднае трыенале плаката ў Таяме (з 1983 года), Міжнароднае трыенале сцэнічнага плаката ў Сафіі (з 1995 года) і інш.
Подробнее...